Brytyjski Urząd Skarbowy (HM Revenue & Customs) grupuje płatników podatku dochodowego przydzielając im odpowiednie kody podatkowe – tzw. Tax Code. Stanowią one element systemu PAYE (Pay As You Earn) od dawna obowiązującego na Wyspach Brytyjskich.
Wspominany kod to kombinacja cyfr oraz liter, która wskazuje na wysokość płaconego podatku. Każdej osobie pracującej w Wielkiej Brytanii przyda się podstawowa umiejętność rozczytywania kodów podatkowych w celu sprawdzenia, czy zostaliśmy sklasyfikowani do odpowiedniej grupy płatników i czy odprowadzany podatek nie jest za wysoki bądź za niski.
Liczba zawarta w kodzie podatkowym, pomnożona przez 10 wskazuje kwotę dochodów wolnych od podatków, która w danym roku nam przysługuje. W praktyce oznacza to, że jeśli zarobimy dokładnie taką sumę pieniędzy lub mniejszą to nie zostanie od niej pobrany podatek. Często spotykanym kodem jest 1150L. Dla kodu tego kwota wolna od podatku będzie zatem wynosiła: 1150 * 10 = 11 500 funtów.
Najczęściej używane w kodach symbole literowe oznaczają:
Zazwyczaj Brytyjski Urząd Skarbowy wraz z początkiem roku podatkowego (ok. 6 kwietnia) rozsyła do podatników listy zawierające informację o nadanym kodzie podatkowym. Wiadomość na ten temat powinny także otrzymać w przypadku podjęcia pierwszej pracy. Istnieją jednak sytuacje, które mogą wpłynąć na zmianę dotychczasowego kodu podatkowego. Należą do nich m.in.:
Należy pamiętać o poinformowaniu Brytyjskiego Urzędu Skarbowego w wszelkich zmianach mogących spowodować zmianę w kodzie podatkowych, wypisanymi powyżej. Niepoinformowanie może skutkować odprowadzaniem niewłaściwej kwoty podatku.
Warto również mieć stałą kontrolę nad prawidłowością przyznanego nam kodu podatkowego, aby uniknąć nieprzyjemnych sytuacji związanych z koniecznością dopłaty podatku w przypadku opłacania za niskich podatków lub niemożnością dysponowania całą należną nam kwotą w wyniku odprowadzania zbyt wysokiego podatku.
Lilianna Prozorowska
Księgowa wisetax